Teren Drawieńskiego Parku Narodowego i otuliny znajduje się na Równinie Drawskiej, która jest fragmentem Pojezierza Południowopomorskiego, w północno-zachodniej Polsce. Zajmuje centralną część kompleksu leśnego zwanego Puszczą Drawską. Obecnie zwarty kompleks leśny, jeszcze 100 lat temu była mozaiką lasów, pastwisk i pól. DPN reprezentuje krajobraz młodoglacjalnych równin sandrowych. W całości położony jest w zlewni rzeki Drawy, która razem ze swoim dopływem – Płociczną, stanowią jego główną oś hydrograficzną. Obie rzeki płyną przez szeroki pas sandrów, które powstały z piasków usypanych przez wody topniejącego lodowca spływające ku pradolinie Toruńsko – Eberswaldzkiej. Jej dzisiejszy krajobraz jest w znacznym stopniu ukształtowany przez tradycyjną gospodarkę, zwłaszcza leśną, a jego elementami są relikty dawniejszej ludzkiej aktywności. Należą do nich m.in.: do dziś czytelny zespół dawnych bindug, na których składano drewno pozyskiwane w lasach Puszczy, ślady dawnych przemysłów leśnych: smolarni i hut szkła, brukowane drogi, kamienne kierunkowskazy, pozostałości kanałów nawadniających śródleśne łąki. Pierwsze ślady osadnictwa na terenie Drawieńskiego Parku Narodowego i jego otuliny sięgają paleolitu. Duży udział w całości krajobrazu kulturowego Puszczy stanowią rozproszone w lasach resztki osad ludzkich i starych cmentarzy.

Drawieński Park Narodowy wart jest odwiedzenia głównie przez miłośników przyrody i turystyki kwalifikowanej. Teren na pewno zadowoli wędrujących po lasach i nad wodami, leśne drogi pozwolą przemierzyć większe odległości rowerzystom, a Drawa dostarczy licznych wrażeń kajakarzom, którzy mogą cieszyć się jej urokami od 1 lipca do 15 marca.
Na wędkarzy czekają północny brzeg jeziora Sitno i zachodni jeziora Ostrowiec (od 1 kwietnia do 30 listopada), na których są pomosty wędkarskie oraz Drawa (od 1 lipca do 15 marca).

Drawieński Park Narodowy zaprasza na edukacyjne zajęcia przyrodnicze. Do dyspozycji są sala i laboratorium przyrodnicze oraz sprzęt umożliwiający przeprowadzenie zajęć w atrakcyjny sposób. Można korzystać z komputerów z programami przyrodniczymi, mikroskopów, lornetek, można również badać wodę i glebę przy pomocy zestawów edukacyjnych. Prelekcje urozmaicane są slajdami z terenu Parku oraz filmami przyrodniczymi. Dodatkowo w sali warto obejrzeć wystawę „Zwierzęta i gleby DPN”. W biblioteczce przyrodnika znajdują się przewodniki do oznaczania roślin i zwierząt, z których można czerpać wiedzę podczas wycieczki terenowej.

Obecnie Drawieński Park Narodowy odznacza się bogactwem występujących tu typów ekosystemów. Miarą tego bogactwa jest liczba 224 udokumentowanych zbiorowisk roślinnych. Zwierzęciem herbowym Drawieńskiego Parku Narodowego jest wydra. W Parku jest 20 jezior, bardzo zróżnicowanych pod względem charakteru ekologicznego. Unikatem hydrologicznym jest głębokie, okolone lasami jezioro Czarne. Od otaczających go terenów Park wyróżnia się bogactwem flory storczyków. Zainteresowanych fauną przyciąga do Drawieńskiego Parku Narodowego łatwość zobaczenia bielika, rybołowa, kormorana, nurogęsi, gągoła, czy śladów żerowania bobra. W Parku spotkać można ponad połowę występujących w Polsce gatunków ptaków. Do najcenniejszych należą: bocian czarny, tracz nurogęś, kania czarna, kania ruda, bielik, orlik krzykliwy, rybołów, jarząbek, puchacz i włochatka. Spektakularnym elementem przyrody Parku jest kolonia kormoranów na wyspie jeziora Ostrowiec. Spośród ssaków najłatwiej o spotkanie z jeleniem, sarną, dzikiem, lisem lub zającem.

W lasach Puszczy Drawskiej wiele jest miejsc po dawnych osadach ludzkich, których lokalizację zdradza dziś tylko roślinność synantropijna oraz dawne cmentarze ewangelickie. Pochodzą głównie z połowy XIX wieku. Często są malowniczo usytuowane, z wartościowym starodrzewem, zwykle jednak ze zniszczonymi nagrobkami. Do rejestru zabytków został wpisany cmentarz przykościelny koło Ostrowca z ruinami kościoła i dzwonnicy.

Niegdyś na rzekach Parku i otuliny funkcjonowały młyny wodne, tartaki, fabryka krochmalu, małe elektrownie wodne i liczne mosty. Współcześnie są to ruiny bądź tylko elementy tych budowli. Atrakcyjnym miejscem widokowym jest tzw. Węgornia, gdzie pozostały ruiny budynku dawnego młyna i relikty budowli piętrzących oraz ruiny komór do odławiania węgorzy. Interesujące, chociaż niepozorne, są obiekty hydrotechniczne, m. in. kanały nawadniające: Kanał Głuchy, Sicieński, Suchy i kanał na północy Parku w dolinie Rudnicy i Płocicznej. Najciekawszy jest Kanał Sicieński. W sercu Parku znajdują się cztery zabytkowe budynki o konstrukcji ryglowej w malowniczo położonej osadzie Ostrowiec. Zbudowane zostały dla robotników leśnych w latach 80-tych i 90-tych XIX wieku.

Położenie Drawieńskiego Parku Narodowego:

• Długość geograficzna od 15°45′ do 16°45′ E
• Szerokość geograficzna od 53°00′ do 53°15′ N

Położenie w stosunku do centrów miejskich:
Centrum obszaru Drawieńskiego Parku Narodowego leży w linii prostej:

• około 101 km od Szczecina
• około 61 km od Gorzowa
• około 97 km od Poznania
• około 230 km od Wrocławia
• około 280 km od Łodzi
• około 235 km od Gdańska
• około 360 km od Warszawy